21 – 8 – 1973 : ΑΜΝΗΣΤΙΑ

Του Τίμου Παπαδόπουλου

0
1268

Ο Σπανός μου ανακοίνωσε ότι απολύομαι και ήταν 21 Αυγούστου 1973. Δεν ένιωσα καμία χαρά. Η αναιτιολόγητη αμηχανία του, το απλανές βλέμμα και η ολοφάνερη στενοχώρια του, με μπέρδεψαν. Είχα προετοιμαστεί για πολύχρονη φυλάκιση και ετοίμαζα στο κελί την απολογία μου για την αναμενόμενη δίκη. Θα ήταν με αποσπάσματα από τον επιτάφιο του Περικλή και άλλα ηρωικά πρελούντια. Αυτή η ξαφνική ανατροπή κανονικά θα έπρεπε να με κάνει να βγάλω φωνές και να πηδήξω από χαρά, αλλά ο Σπανός με μούδιασε και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Πρώτα τα έριξε στους ΕΣΑτζήδες συνοδούς μου.
Καλά ρε σεις, αυτόν− μου φέρατε πρώτο;
Ύστερα γύρισε σε μένα και είπε επιτακτικά.
− Κάτσε.
Κάθισα και αυτός συνέχισε κατευθείαν ένα λογύδριο που μου έδωσε την εντύπωση ότι το είχε προετοιμάσει. Γι’ αυτό και με τρόμαξε.
Παπαδόπουλε− απολύεσαι. Υπάρχει Δημοκρατία στην χώρα και αρχίζει μια νέα εποχή. Βέβαια, άλλα συνεννοηθήκαμε και άλλα έκανε αυτός. Να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία, γιατί την επόμενη φορά που θα ξαναέρθεις θα νοσταλγήσεις τις μέρες που πέρασες τώρα. Η επόμενη δεν θα είναι όπως………
Χάθηκα. Δεν άκουγα την συνέχεια. Μου έφυγε το έδαφος από τα πόδια. Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Αυτό που είπε δεν ήταν κάτι απλό το «άλλα έκανε αυτός».
«Αυτός»; Δηλαδή, ο Παπαδόπουλος σε αμφισβήτηση;
Ο δικτάτορας τώρα για πρώτη φορά μετά από 6 χρόνια, λέγεται «αυτός». Μόνο εκείνοι που έζησαν αυτή την περίοδο μπορούν να νιώσουν πόσο πολύ σοβαρό ήταν αυτό το «αυτός» που άκουσα.
Έτσι, ενώ περίμενα να βγω γέρος από τη φυλακή, τώρα είμαι στο πίσω μέρος ενός τζιπ μόνος, χωρίς συνοδεία, και αυτό είναι που επιβεβαιώνει ότι δεν είμαι σε όνειρο. Στα πόδια μου έχω πάνω από δέκα τσάντες με την φίρμα του «Επτά», δείγμα και μήνυμα ότι ο Γιούλης είχε συχνές επισκέψεις στα κρατητήρια που ήμουν. Μόνο που μου είναι άχρηστο τώρα που το βλέπω. Σε λίγο με ξεφορτώνουν γωνία Ακαδημίας και Χαριλάου Τρικούπη στο «Επτά», στο μαγαζί του Γιούλη και του Τάσου. Αγκαλιές, φιλιά και σε λίγο άρχισαν να καταφθάνουν φίλοι, γνωστοί και γείτονες από το δικό μου μαγαζί.
Τους μετέφερα ό,τι πριν λίγο άκουσα.
Μην χαίρεστε, το έργο− συνεχίζεται. Αποκάλεσε ο Σπανός τον Παπαδόπουλο «αυτός». Άρα υπάρχει διάσταση και για να την εκφράσει, πρέπει να είναι μάλλον σοβαρή. Και αυτή κάπως θα φανεί, κάπως θα εκδηλωθεί.
Οι αισιόδοξοι φάνηκαν αμέσως.
Δεν μπορεί κανείς να− γυρίσει το ποτάμι. Τα πράματα πήραν τον δρόμο τους…
Αχ! μ’ αυτό το ποτάμι. Χρόνια πάει ανάποδα για εμάς και εμείς κοιτάμε τον ουρανό. Έτσι και τώρα, η πληροφορία δεν αξιολογήθηκε. Το ίδιο ακριβώς συνέβη όπου και αν το είπα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορούσαμε να παρέμβουμε ή έστω ακόμη και να έχουμε κάποιο λόγο στις διαγραφόμενες εξελίξεις. Μάλλον επιχείρησε η αριστερά να έχει μία παρουσία στον διάλογο που άνοιξε ο Μαρκεζίνης. Και αυτό, ακόμη και σήμερα, πιστεύω ότι ήταν καλό. Η σημερινή χρεωκοπία της μεταπολίτευσης κάνει εύκολη τώρα την επιλογή, αλλά και τότε η άποψη αυτή είχε πολλούς υποστηρικτές και πολλούς επικριτές μέσα στην αριστερά.
Ίσως θα ήταν καλύτερα εάν πετύχαινε η πολιτικοποίηση και δεν γίνονταν το Πολυτεχνείο. Πιθανώς δεν θα ζούσαμε την τραγωδία της Κύπρου, τον ευτελισμό της Δημοκρατίας και στη συνέχεια ολόκληρης της Ελλάδας. Ήμουν από τότε υπέρ του διαλόγου και του σταδιακού μετασχηματισμού του πολιτεύματος.
Η ξαφνική εισβολή των «αντιστασιακών» στη μεταπολιτευτική πολιτική ζωή χαμήλωσε τις σκάλες των αξιών. «Φύσηξε ο αέρας και σήκωσε τα άχυρα», είπε μετά λίγα χρόνια ο Ηλίας Ηλιού. Είναι ο πολιτικός που από τότε τον είχα σε μεγάλο θαυμασμό και εκτίμηση. Αργότερα που εντάχθηκα στην ΕΔΑ και βρέθηκα πολύ κοντά του, όχι μόνο δεν μεταβλήθηκαν τα αισθήματά μου γι’ αυτόν, αλλά αισθάνθηκα πολύ τυχερός που έζησα αυτές τις στιγμές δίπλα του. Είναι τιμή για μένα που μου εμπιστεύθηκε να αναλάβω και να επιμεληθώ το βιβλίο του, που έμελε να ήταν και το τελευταίο του.
Δυστυχώς η αποδοχή του Ηλιού να συμμετάσχει στην σταδιακή μετεξέλιξη και αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν εμπόδισε τους «σκληρούς» της χούντας. Σε τρεις μήνες οι φόβοι μου, αυτούς που ο Σπανός άφησε να καταλάβω, επαληθεύτηκαν και η χώρα βρέθηκε ξανά στον γύψο. Στις 25 Νοεμβρίου ο Ιωαννίδης ανατρέπει τον Παπαδόπουλο και επαναφέρει την στρατιωτική δικτατορία.
Τότε όμως όλοι που μ’ έβλεπαν μουδιασμένο, νόμιζαν ότι φταίει η πολύμηνη κράτηση στην ΕΣΑ.
Τώρα όμως έπρεπε να γιορτάζω.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!