Το ένα πουλάκι:
Καλό καλοκαίρι!
*
Αυτό ήταν το μήνυμα που λάβαμε εμείς από την κάλπη. Κατά τα άλλα; Δεν θυμόμαστε άλλη εκλογική αναμέτρηση που να ήταν όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή νικητές. Όλοι εκείνοι που μπήκαν στη Βουλή, εννοείται.
*
Διότι όσοι έμειναν απ’ έξω έχουν λόγους να θεωρούν πως τους αδίκησε το εκλογικό σώμα –και το εκλογικό σύστημα, φυσικά. Και θα ήθελα, στο σημείο αυτό, να κάνω μια υπενθύμιση, με βάση κάτι που παρατήρησα τη βραδιά των αποτελεσμάτων.
*
Όλοι, μα όλοι, πανηγύρισαν –και καλά έκαναν- το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός κοινοβουλίου. Δεν άκουσα κανέναν να τονίζει ότι αυτό οφείλεται (εκτός από το ποσοστό που έλαβε) και στο ότι δεν ισχύει (ακόμη) η απλή αναλογική.
*
Ας το σκεφτούν σοβαρά, όταν και αν θα ξανασυζητηθεί ο εκλογικός νόμος. Διότι είναι και κάποιου τύπου υποκρισία να λες ότι θέλεις και το ένα και το άλλο. Και απλή αναλογική και τη Χρυσή Αυγή εκτός.
*
Σκεφθείτε λίγο πώς θα ήταν ο χάρτης των εδρών, αν είχαμε τώρα απλή αναλογική. Δεν είναι δύσκολο. Πολύ χοντρικά, πάρτε το ποσοστό τού καθενός και πολλαπλασιάστε το με το 3 για να δείτε πόσους βουλευτές θα έβγαζε.
*
Η Νέα Δημοκρατία θα είχε 120 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ 94, το ΚΙΝΑΛ 27 και τα άλλα κόμματα που μπήκαν στη βουλή θα έπαιρναν όσες πήραν και τώρα. Οι υπόλοιπες έδρες θα πήγαιναν στα κόμματα που έμειναν εκτός.
*
Θα έμπαιναν δηλαδή στη βουλή άλλα έξι κόμματα, με πρώτη και καλύτερη τη Χρυσή Αυγή, τα οποία θα είχαν από έναν μέχρι εννέα βουλευτές. Και άντε μετά να βγάλεις άκρη με όλους αυτούς, για να κυβερνηθεί ο τόπος.
*
Και μην μου πείτε για την «κουλτούρα συνεργασίας» που θα καλλιεργούνταν με αυτόν τον τρόπο, διότι την είδαμε την κουλτούρα αυτή στην προηγούμενη βουλή και θα την απολαύσουμε σε όλο της το μεγαλείο στους Δήμους.
*
Παίρνουμε, λοιπόν, το μήνυμά μας και την κάνουμε για πιο θερινούς ρυθμούς, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον καθένα. Για εμάς σημαίνει φυγή από την καθημερινότητα, αλλαγή παραστάσεων και ενδιαφερόντων.
*
Το άλλο πουλάκι:
Όλοι νικητές!
*
Ναι, γιατί ο καθένας έβαλε τον πήχη σε διαφορετικό ύψος, ανάλογα με τα προσόντα και τις δυνατότητές του. Πώς είναι οι μαθητές που όλοι γράφουν καλά και περνούν στο τέλος σε κάποιο πανεπιστήμιο;
*
Οι μόνοι που «αποτυγχάνουν» είναι όσοι έχουν θέσει πολύ υψηλούς στόχους και δεν καταφέρνουν να τους φτάσουν. Όμως οι πολιτικοί δεν είναι μαθητές Λυκείου, ξέρουν πώς να μην διαψεύδονται.
*
Αποτυγχάνουν επίσης και κάτι τελείως χαβαλέδες, οι οποίοι κατεβαίνουν στις εξετάσεις και στις εκλογές από διαστροφή, για να ταλαιπωρούνται οι ίδιοι και να ταλαιπωρούν τους αξιολογητές, εκείνους που θα τους κρίνουν.
*
Ας τους αφήσουμε όμως όλους αυτούς και ας έρθουμε στο κυρίως σώμα των ψηφοφόρων, οι οποίοι, κατά την άποψή μας, ήταν χωρισμένοι σε δυο μεγάλες ομάδες. Που είχαν, όπως θα δείτε, έναν παρόμοιο τρόπο σκέψης.
*
Οι ψηφοφόροι αυτοί, είτε από τη μια πλευρά, είτε από την άλλη, βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση, αφού πήγαν στις κάλπες με αρνητική διάθεση και με μισή καρδιά. Εκεί έκαναν ό,τι τους φώτισε ο Θεός.
*
Ο κύριος όγκος αυτών των ψηφοφόρων ήθελε μια «πολιτική αλλαγή». Ήθελε, δηλαδή να πάμε σε έναν διαφορετικό τρόπο από αυτόν με τον οποίο κυβερνήθηκε η χώρα τα τελευταία τέσσερα (και μισό) χρόνια.
*
Από το σημείο αυτό όμως άρχιζαν και τα δύσκολα. Διότι υπήρχε, ας πούμε μια ομάδα που έλεγε «θέλω να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, θέλω να μειωθεί η εκλογική του δύναμη, αλλά εγώ δεξιά δεν ψηφίζω με τίποτα».
*
Τι εναλλακτικές διεξόδους είχαν και πόσοι τις ακολούθησαν; Το δείχνει το εκλογικό αποτέλεσμα και θα το δείξουν και οι ποιοτικές αναλύσεις που θα ακολουθήσουν. Υπήρχε όμως και μια δεύτερη ομάδα.
*
Αυτή ήταν πιο αποφασισμένοι: «Προκειμένου να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίζω και δεξιά, πράγμα που δεν έκανα ποτέ στη ζωή μου». Φαίνεται πως δεν ήταν λίγοι που αποφάσισαν και έκαναν το βήμα.
*
Βεβαίως, για να διευκολυνθεί η μετάβαση (το τρανζίσιον, που λένε και στον αθλητισμό) προσπάθησαν να πείσουν τον εαυτό τους πως αυτή η δεξιά είναι άλλη, της «λογικής», της «κανονικότητας», ή πως δεν υφίσταται πλέον το σχήμα αριστερά δεξιά.
*
Και ένα τρίτο πουλάκι:
Υπήρξαν, βέβαια, και οι άλλοι.
*
Εκείνοι που σκέφτηκαν «μπορεί να μην μου καλοαρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, προκειμένου να μην έρθει η δεξιά, θα κλείσω τα μάτια (και τα αφτιά, και τη μύτη…) και θα τον ψηφίσω». Αυτοί μάλλον την έψαξαν και λίγο διαφορετικά.
*
Προσπάθησαν να βρουν «διαφορετικές φωνές» μέσα στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και να τις επιλέξουν (αλλά και να τις στηρίξουν προεκλογικά), έτσι ώστε να δώσουν καλύτερα το μήνυμα που ήθελαν.
*
Δεν ήταν καθόλου κακή σκέψη. Φαντάζομαι πως μέσα από μια τέτοια διαδικασία εξελέγη και ο «δικός μας» Θεόφιλος Ξανθόπουλος. Ναι, «δικός μας». Σκεφθείτε μόνο ότι του είχαμε παραχωρήσει τη θέση μας στην τελευταία σελίδα των ΧΡΟΝΙΚΩΝ.
*
Αστειεύομαι. Πάντως είναι γεγονός ότι υποψήφιοι όπως ο Θεόφιλος, όχι μόνο συγκράτησαν ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που διαφορετικά θα αναζητούσαν αλλού την τύχη τους, αλλά έφεραν στην κάλπη του και νέους. Του ευχόμαστε τα καλύτερα.
*
Και μ’ αυτές τις σκέψεις σάς αποχαιρετούμε, αφού κάπου εδώ ολοκληρώθηκε η εικοστή, ναι η εικοστή, περίοδος που ήμασταν καθημερινά μαζί, στα εύκολα και στα δύσκολα.
*
Κάτι τελειώνει, κάτι άλλο ξεκινά, ποιος ξέρει τι θα μας φέρει αυτό το όμορφο παραμύθι που λέγεται (πολιτική) Ζωή
